Άρθρα της εφημερίδας ΙΟΣ Τεύχος 286 Μάιος – Ιούνιος 2014
Έργα νεόπλουτου Μιχαλόπουλου στο νησί
Συντάκτης: Νίκος Χριστοδουλάκης
Φωτογραφίες από ελικόπτερο όπου φαίνονται οι αθλιότητες στην Κουμπάρα. Γιατί το κατάντησε έτσι;
Φαντάζομαι, σιγά-σιγά, οι ντόπιοι θα καταλάβουν ποιος είναι ο ευεργέτης!
Άραγε αυτό ήταν το νησί που αγάπησε και το αγόρασε;
ΟΙ ΠΑΡΑΛΙΕΣ ΜΑΣ
Η υπεύθυνη σύνταξης: Χαρίκλεια Ζαμάνου – Χιόνη
Λένε ότι είναι (36) τριάντα έξι γύρω-γύρω. Δεν ξέρω αν είναι ακριβές το νούμερο, ξέρω μόνο ότι είναι πανέμορφες, από τις ωραιότερες του Αιγαίου.
Πόσο ακόμα;
Ένα ερώτημα που προβληματίζει όλους εμάς που αγαπάμε το νησί μας και θέλουμε να το κρατήσουμε ακέραιο, αυθεντικό, όπως το χέρι του Δημιουργού μας το χάρισε. Να το παραδώσουμε στις επόμενες γενιές, όχι μόνο των δικών μας παιδιών, αλλά και των παιδιών όλου του κόσμου που έρχονται και θα εξακολουθήσουν να έρχονται, για να θαυμάζουν και να απολαμβάνουν την ομορφιά της φύσης. Θα έρχονται εφόσον βάλουμε φρένο στην καταστροφή που έρχεται. Πουλάμε τις παραλίες μας και οι αγοραστές τις κτίζουν άναρχα και τους βάζουν και μία πόρτα που γράφει ιδιωτικός χώρος. Από πότε αυτό το δώρο της φύσης έγινε ιδιωτικός χώρος, με ποιο νόμο;
Έχω γράψει επανειλημμένα γι’ αυτό το θέμα και έχω δεχτεί μηνύματα: “Τι θέλει αυτή και ανακατεύεται; Αυτή ζει στην Αθήνα. Ρωτάει και μας που ζούμε όλο το χρόνο στο νησί τι ζόρι τραβάμε;” Ο παππούς, η γιαγιά μου και ο πατέρας μου γεννήθηκαν και έζησαν στη Νιό. Μεγάλωσα με διηγήσεις για τις ομορφιές του νησιού μας. Παντρεύτηκα γέννημα – θρέμμα νιώτη και έχουμε ένα μικρό σπιτάκι στον κάμπο που χτίστηκε το 1899. Το αγοράσαμε ερείπιο και το ανασκευάσαμε όπως ακριβώς είχε χτιστεί μέσα και έξω και προσπαθήσαμε οι προσθήκες που έγιναν να μη διαφέρουν από το αυθεντικό. Λατρεύω το νησί μου και όλη η οικογένειά μου, παιδιά και εγγόνια, όλο το χρόνο ζούμε με το όνειρο των διακοπών στη Νιο μας. Η ζωή, μας ανάγκασε να μείνουμε τον περισσότερο χρόνο στην Αθήνα. Και θα μου πείτε: Και μας η ζωή μας αναγκάζει να πουλάμε τη γη μας.
Λάθος!! Γι’ αυτή την ομορφιά της φύσης που σας χαρίστηκε, έρχονται κάθε χρόνο οι τουρίστες και ο κόσμος του νησιού μας δουλεύει για να εξοικονομήσει τα προς του ζειν ολόκληρης της χρονιάς. Αν οι παραλίες (όσες έχουν απομείνει) περάσουν σε ιδιωτικά χέρια, χτιστούν και βάλουν ταμπέλα ιδιωτικός χώρος, τέρμα ο τουρισμός. Θα έρχονται μόνο αυτοί που θα πηγαίνουν μέσα από τις κλειστές πόρτες και τα έσοδα θα τα έχουν αυτοί που αγόρασαν και έβαλαν τις πόρτες, οι δε ντόπιοι το πολύ – πολύ θα είναι κάποιοι, εργάτες ή γκαρσόνια!
Μας τελείωσε η Νιός
