Mια από τις καλύτερες παραλίες των Κυκλάδων καταστράφηκε για να χτιστεί ένα θέρετρο το οποίο σ’εμάς τουλάχιστον φάνηκε κακόγουστο, παραμελημένο και έρημο.
Την Κυριακή 20 Αυγούστου, τριάντα μέλη του σωματείου μας πήγαν για εκδρομή στην παραλία Παπά στην Ίο. Η παραλία αυτή ήταν ίσως η ομορφότερη της Ίου. Είχε ένα μεγάλο υγρότοπο προστατευόμενο με Προεδρικό Διάταγμα του 2012, ένα δίκτυο ρεμάτων που τροφοδοτούσε τον υγρότοπο, και ένα πλούσιο οικοσύστημα. Δυστυχώς πολλά από τα στοιχεία αυτά αλλοιώθηκαν ή καταστράφηκαν με την κατασκευή του παρακείμενου ξενοδοχείου Calilo, συμφερόντων των εταιρειών LUCAS AE και SHARIVAN που συνδέονται με τον κ. Μιχαλόπουλο.
Το σωματείο μας ήθελε να διαπιστώσει την ποιότητα της πρόσβασης προς την παραλία. Σε προηγούμενη ανάρτησή μας τον Ιούνιο είχαμε σημειώσει ότι το παραδοσιακό μονοπάτι που ξεκινούσε από τον δρόμο προς τον Κάλαμο ήταν κακοσυντηρημένο και επικίνδυνο, ενώ η πρόσβαση με αυτοκίνητο από την πόρτα του ξενοδοχείου ήταν δυνατή μόνο για όσους χρησιμοποιούσαν (πληρώνοντας) τις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου. Η ανάρτησή μας προκάλεσε εξώδικη διαμαρτυρία από τον κ. Μιχαλόπουλο και τις εταιρείες του, στην οποία αναφέρεται μεταξύ άλλων ότι (α) αν το μονοπάτι είναι κακοσυντηρημένο και επικίνδυνο αυτό δεν τους αφορά εφόσον πρόσβαση προς την παραλία υπάρχει και (β) ο δρόμος προς την παραλία είναι ιδιωτικός, για την εξυπηρέτηση της εσωτερικής κίνησης του ξενοδοχείου. Η εξώδικη διαμαρτυρία δεν διέψευδε το περιεχόμενο της ανάρτησής μας, ως προς το μονοπάτι και τον δρόμο, όπως σημειώσαμε στην εξώδικη απάντηση και διαμαρτυρία μας. Με την επίσκεψή μας θέλαμε να έχουμε την πιο πρόσφατη εικόνα της κατάστασης στην περιοχή. Η κατάσταση είναι χειρότερη από αυτήν που είχαμε περιγράψει.
Δίπλα από την κυρία είσοδο του ξενοδοχείου υπάρχει πινακίδα που δείχνει την κατεύθυνση προς την είσοδο του μονοπατιού. Η είσοδος του μονοπατιού βρίσκεται περίπου ένα χιλιόμετρο πιο μετά, ακολουθώντας τον χωματόδρομο προς τον Κάλαμο. Θέα προς την θάλασσα κατά μήκος της διαδρομής δεν υπάρχει καθώς το ξενοδοχείο έχει ψηλό μαντρότοιχο. Στο σημείο όπου βρίσκεται η είσοδος του μονοπατιού, καθώς και σχετική πινακίδα, υπάρχει χώρος να παρκάρουν λίγα αυτοκίνητα. Η είσοδος είναι ένα στενό και χαμηλό άνοιγμα στον μαντρότοιχο.
Το παλιό μονοπάτι είναι ανέγγιχτο μόνο για λίγες δεκάδες μέτρα. Στη συνέχεια τέμνεται από σωλήνες ύδρευσης του ξενοδοχείου, από ογκώδη οικοδομικά υλικά, και από δρόμο του ξενοδοχείου. Αφού περάσαμε τα εμπόδια αυτά, βρήκαμε περισσότερα. Το μονοπάτι γέμισε με πλαστικά μπουκάλια νερού και άλλα σκουπίδια. Κάπως οξύμωρο για ένα ξενοδοχείο που διαφημίζεται ως περιβαλλοντικά πρωτοπόρο, προβάλλει τη συνεργασία του με ΜΚΟ για την μείωση των πλαστικών μιας χρήσης, κλπ. Στη συνέχεια το μονοπάτι μας έβγαλε σε ένα ξέφωτο με μπάζα, ένα μικρό γήπεδο τένις με συρματοπλέγματα, και παράγκες με κρεβάτια. Στο σημείο αυτό σκεφτήκαμε πώς το μότο του ξενοδοχείου “Create A LIfe to Fall in LOve With”, δηλαδη «Δημιούργησε μια Ζωή που να Μπορέσεις να Ερωτευθείς», συνδυάζεται με τις παράγκες και τους ανθρώπους που ζουν σε αυτές.
Μετά από το ξέφωτο υπήρχε ένας γκρεμός από χώματα. Κάποιοι από εμάς προσπαθήσαμε να τον κατεβούμε, θυμούμενοι την κατεύθυνση του παλιού μονοπατιού από τις εκδρομές που είχαμε κάνει στην περιοχή πριν χρόνια. Στο σημείο αυτό, το προσωπικό του ξενοδοχείου μας ζήτησε ευγενικά να κατεβούμε στην παραλία από τον δρόμο του ξενοδοχείου αντί από το μονοπάτι (δηλαδή τον γκρεμό) ώστε να μην κινδυνεύσουμε. Ο δρόμος είναι αυτός που στην εξώδικη διαμαρτυρία του ο κ. Μιχαλόπουλος και οι εταιρείες του αναφέρουν ως ιδιωτικό. Ακολουθήσαμε τον δαιδαλώδη αυτό δρόμο και αφού χαθήκαμε για λίγο στις εγκαταστάσεις του ξενοδοχείου, καταφέραμε να βγούμε στην παραλία.
Τα συμπεράσματά μας ως προς την πρόσβαση είναι τα εξής. Πρώτον, καταφέραμε να κατεβούμε προς την παραλία χωρίς κανένας να μας ζητήσει να φύγουμε. Το ίδιο είχε γίνει και πέρυσι. Να σημειώσουμε όμως ότι έχουμε επώνυμες μαρτυρίες από επισκέπτες από τους οποίους είχε ζητηθεί να φύγουν επειδή «η παραλία είναι ιδιωτική».
Δεύτερον, η πρόσβαση προς την παραλία είναι δυσχερής. Το παλιό μονοπάτι δεν είναι μόνο κακοσυντηρημένο και επικίνδυνο, όπως είχαμε αναφέρει στην ανάρτηση του Ιουνίου, αλλά εντελώς κατεστραμμένο λόγω των χωματουργικών κατασκευών που έχουν γίνει στην περιοχή. Το μονοπάτι έχει καταστραφεί με υπαιτιότητα του κ. Μιχαλόπουλου και των εταιρειών του. Για την πρόσβαση απαιτείται κάποιος να χρησιμοποιήσει τους δρόμους του ξενοδοχείου, στους οποίους ούτε σήμανση υπάρχει για την παραλία με συνέπεια ο επισκέπτης να χάνεται, και για τους οποίους το καθεστώς χρήσης είναι ασαφές με βάση την εξώδικη διαμαρτυρία που λάβαμε.
Τρίτον, για να γίνει η πρόσβαση προς την παραλία ικανοποιητική, όπως ο νόμος επιτάσσει, θα πρέπει (α) να υπάρχει ξεκάθαρη σήμανση προς την παραλία στους δρόμους του ξενοδοχείου, και (β) να καταστεί σαφές από την διεύθυνση του ξενοδοχείου ότι οι δρόμοι του ξενοδοχείου που παρέχουν πρόσβαση στην παραλία μπορούν να χρησιμοποιηθούν ελεύθερα από το κοινό, χωρίς κλειστές πόρτες, ελέγχους, κλπ.
Σε προηγούμενες αναρτήσεις μας έχουμε εκφράσει την άποψή μας για την αισθητική του ξενοδοχείου, την οποία βρίσκουμε κιτς και αταίριαστη σε κυκλαδίτικο τοπίο. Το επιπλέον στοιχείο που αντιληφθήκαμε κατά την επίσκεψή μας είναι ότι το ξενοδοχείο φαίνεται παραμελημένο και έρημο από ζωή. Οι πισίνες δίπλα από τις οποίες περπατήσαμε για να βγούμε στην παραλία έχουν βρύα, φύλλα και έντομα. Τα σίδερα σε καναπέδες και άλλες κατασκευές είναι σκουριασμένα. Ξύλινες πλατφόρμες πρόσβασης προς την παραλία είναι σπασμένες. Στους δρόμους που περπατήσαμε στο ξενοδοχείο είδαμε λίγους ανθρώπους και σχεδόν όλοι ήταν προσωπικό του ξενοδοχείου.
Η εικόνα που αποκομίσαμε δεν έχει καμία σχέση με την εικόνα του Calilo που πλασσάρεται με διαφημιστικά δημοσιεύματα σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ, ως ένα από τα καλύτερα ελληνικά ξενοδοχεία, πρωτοπόρο σε θέματα βιωσιμότητας και περιβάλλοντος, κλπ. Τα δημοσιεύματα αυτά δείχνουν για εμάς μόνο την ρηχότητα των δημοσιογράφων που τα συντάσσουν και των εκδοτών που τα εγκρίνουν.
Δυστυχώς μια από τις καλύτερες παραλίες των Κυκλάδων καταστράφηκε για να χτιστεί ένα θέρετρο το οποίο σ’εμάς τουλάχιστον φάνηκε κακόγουστο, παραμελημένο και έρημο.
Χρειάζονται η Ίος και οι Κυκλαδες περισσότερες επενδύσεις τέτοιου είδους; Έχει την παραμικρή λογική ο χαρακτηρισμός επενδυτικών σχεδίων τέτοιου είδους ως στρατηγικής σημασίας για την ελληνική οικονομία;
